Ας το πάω εγωιστικά το θέμα, μπας και με ακούσει κανείς σε αυτόν τον κόσμο.
Έχω μιλήσει τόσες φορές για την αγάπη, και ακόμα δεν κατάφερα να αποδείξω τι σημαίνει.
Ας το πάμε με την ιδανική για ΄μενα αγάπη.
Δεν είναι μόνο παραμύθια, και πρίγκιπες και κάστρα.
Ούτε μόνο λουλούδια, ούτε τραγούδια με κεράκια, ούτε κούτες με ένα κάρο δώρα.
Όχι.
Αγάπη για ΄μενα είναι να θες και να σε θέλει ο άλλος ολοκληρωτικά.
Να 'χεις το μυαλό και το σώμα του άλλου στα χέρια σου.
Να τα έλεγχεις. Να τα κάνεις ότι θες.
Να υπάρχει εγωισμός του εμείς.
Να είναι κάτι δυνατό, κάτι φρικαλαίο, κάτι υπερβολικό.
Μια σχέση υπερβολική για τους άλλους.
Κι όμως, σε μας να μοιάζει τόσο ιδανική.
Μια αγάπη "παρανοϊκή και απόλυτη".
Να νιώθεις ρίγος μετά από χρόνια, σε κάθε κοίταγμα.
Να ακούς την φωνή του, και να σε πιάνει ταχυπαλμία.
Να ταλαιπωρείσαι κάθε μέρα μέχρι να βρεθείτε.
Να ταλαιπωρείσαι ψυχολογικά.
Μια αγάπη για 'μενα είναι αρρωστημένη.
Ποιο το νόημα να αγαπάς όταν δεν είναι αρρωστημένο;
Ναι, υπάρχουν πολλοί περιορισμοί μέσα σε λέξεις.
Δεν εννοώ να λατρεύεις τον άλλο, παρανοϊκά, απόλυτα, αρρωστημένα.
Εσύ να νιώθεις έτσι, όχι ο άλλος.
Εσύ να είσαι τρελή και παρανοϊκή για πάρτυ του.
Όχι να κάνεις αυτόν να είναι τρελός και παρανοϊκός γενικότερα.
Να λιώνεις.
Να χάνεσαι.
Να μην ξέρεις τι έχεις, πέρα από αυτόν.
Αυτό είναι για ΄μενα αγάπη.
Και όλα τα άλλα τα ρομαντικά πράγματα, θα 'ρθουν από μόνα τους.
Να φωνάζεις. Και να μην ντρέπεσαι να φωνάζεις.
Να υποδείχνεις.
Να μαθαίνεις.
Και να λανθάνεις.
Αγάπη είναι, όχι ατομική βόμβα.
Να συγχωρείς..
Να συγχωρείς τα πάντα και να μην καταπιέζεις.
Να βρεις αυτό το κάτι, που θα τον κάνεις να μείνει για πάντα δίπλα σου.
Και όταν σου πει πως θα μείνει, τότε να τον αγαπήσεις αρρωστημένα.
Κι όταν στο δείξει, ξεπέρασε τα όρια.
Χάσε την λογική σου.
Φτιάξε το τέλειο, χωρίς την λογική σου.
Και κάτι ακόμα..
Μην αφήσεις κανέναν να μπει. Κανέναν.
Κανέναν εκτός αυτόν.
Μόνο αυτός να ξέρει τον εσωτερικό σου κόσμο, καλύτερα και από 'σενα.
Κι αν δεν σου φερθεί ανάλογα, χαλάλι..
Κι αυτό αρρωστημένο είναι..
Έχω μιλήσει τόσες φορές για την αγάπη, και ακόμα δεν κατάφερα να αποδείξω τι σημαίνει.
Ας το πάμε με την ιδανική για ΄μενα αγάπη.
Δεν είναι μόνο παραμύθια, και πρίγκιπες και κάστρα.
Ούτε μόνο λουλούδια, ούτε τραγούδια με κεράκια, ούτε κούτες με ένα κάρο δώρα.
Όχι.
Αγάπη για ΄μενα είναι να θες και να σε θέλει ο άλλος ολοκληρωτικά.
Να 'χεις το μυαλό και το σώμα του άλλου στα χέρια σου.
Να τα έλεγχεις. Να τα κάνεις ότι θες.
Να υπάρχει εγωισμός του εμείς.
Να είναι κάτι δυνατό, κάτι φρικαλαίο, κάτι υπερβολικό.
Μια σχέση υπερβολική για τους άλλους.
Κι όμως, σε μας να μοιάζει τόσο ιδανική.
Μια αγάπη "παρανοϊκή και απόλυτη".
Να νιώθεις ρίγος μετά από χρόνια, σε κάθε κοίταγμα.
Να ακούς την φωνή του, και να σε πιάνει ταχυπαλμία.
Να ταλαιπωρείσαι κάθε μέρα μέχρι να βρεθείτε.
Να ταλαιπωρείσαι ψυχολογικά.
Μια αγάπη για 'μενα είναι αρρωστημένη.
Ποιο το νόημα να αγαπάς όταν δεν είναι αρρωστημένο;
Ναι, υπάρχουν πολλοί περιορισμοί μέσα σε λέξεις.
Δεν εννοώ να λατρεύεις τον άλλο, παρανοϊκά, απόλυτα, αρρωστημένα.
Εσύ να νιώθεις έτσι, όχι ο άλλος.
Εσύ να είσαι τρελή και παρανοϊκή για πάρτυ του.
Όχι να κάνεις αυτόν να είναι τρελός και παρανοϊκός γενικότερα.
Να λιώνεις.
Να χάνεσαι.
Να μην ξέρεις τι έχεις, πέρα από αυτόν.
Αυτό είναι για ΄μενα αγάπη.
Και όλα τα άλλα τα ρομαντικά πράγματα, θα 'ρθουν από μόνα τους.
Να φωνάζεις. Και να μην ντρέπεσαι να φωνάζεις.
Να υποδείχνεις.
Να μαθαίνεις.
Και να λανθάνεις.
Αγάπη είναι, όχι ατομική βόμβα.
Να συγχωρείς..
Να συγχωρείς τα πάντα και να μην καταπιέζεις.
Να βρεις αυτό το κάτι, που θα τον κάνεις να μείνει για πάντα δίπλα σου.
Και όταν σου πει πως θα μείνει, τότε να τον αγαπήσεις αρρωστημένα.
Κι όταν στο δείξει, ξεπέρασε τα όρια.
Χάσε την λογική σου.
Φτιάξε το τέλειο, χωρίς την λογική σου.
Και κάτι ακόμα..
Μην αφήσεις κανέναν να μπει. Κανέναν.
Κανέναν εκτός αυτόν.
Μόνο αυτός να ξέρει τον εσωτερικό σου κόσμο, καλύτερα και από 'σενα.
Κι αν δεν σου φερθεί ανάλογα, χαλάλι..
Κι αυτό αρρωστημένο είναι..
0 σχόλια:
Post a Comment