Wednesday, November 27, 2013

  • αναμνήσεις
  • στιγμές
  • λόγια
  • υποσχέσεις
  • συναισθήματα
  • δικαιολογίες
  • αγαπημένα πρόσωπα
  • φιλίες
Μερικά από τα ιδανικά και τις αξίες που ανήκουν στο παρελθόν, επηρεάζουν το παρόν και καθορίζουν το μέλλον. Ουσιαστικά, από αυτές τις αξίες, συνεπάγονται οι αποφάσεις μας, οι επιλογές μας, από τα οποία καθορίζεται το μέλλον μας. Όμως αυτές τις αξίες δεν τις εκτιμάμε όταν τις έχουμε, και όταν τις χάνουμε, μιζεριάζουμε. Τι γίνεται όμως στην περίπρωση που δεν αρκούμαστε σε όλα αυτά; Συνήθως προτιμάμε να τα χάσουμε και να ζήσουμε στην μιζέρια μας, επειδή δεν είμασταν ευτυχισμένοι με αυτά. Αξίζουμε όμως κάτι καλύτερο απ'αυτά, και αν ναι, γιατί να μην τα ψάξουμε, να τα βρούμε, να τα διεκδικήσουμε, να τα κάνουμε κτήμα μας, και πρέπει απλώς να αρκούμαστε σ'αυτά που "είχαμε";
Δεν το κάνουμε από υπερηφάνια. Δεν διώχνουμε μακριά όσα έχουμε επειδή είμαστε άπληστοι, ή επειδή δεν μας αρέσουν αρχικά, ή επειδή πιστεύουμε πως δεν μας αξίζουν. Αντιθέτως, ως ανώτερα έλλογα όντα, αξίζουμε πολύ περισσότερα. Αξίζουμε σεβασμό και εκτίμηση μαζί με όλες τις παραπάνω αξίες. Αξίζουμε αυτό που θα μας δώσει έναν λόγο ύπαρξης και αυτοσεβασμού για τον ίδιο μας τον εαυτό αρχικά, και μετά για όλους τους υπόλοιπους. Αξίζουμε μια αγάπη τουλάχιστον, αληθινή, άξια να ανταποκριθεί στις ανάγκες των ανθρώπων (ψυχικές κυρίως, αλλά και σωματικές). Αξίζουμε ιδανικά και συνήθειες, και αξίες, και δικαιώματα, και πράγματα που δεν μας πριορίζουν στην καθημερινή μας ρουτίνα, το "προγραμματισμένο", αλλά αξίες που μας κάνουν ώρες ώρες να ξεφεύγουμε και μας δίνουν την δυνατότητα να ονειρευόμαστε το "απόλυτο". Μας αξίζει ο παράδεισος, μόνο αν οι επιλογές μας πληγώνουν τον ίδιο τον εαυτό μας.

Λυπάμαι. Δεν μπορώ να αρκεστώ σε αυτά που μου δίνεις. Θέλω παραπάνω, και το ξέρεις. Αξίζω παραπάνω, όπως κι εσύ. Και αυτό το ξέρεις. Απλώς επιλέγεις να μην το καταλάβεις, να μην το κάνεις κτήμα σου. Και αυτό δεν μπορώ να το επιτρέψω. Ούτε για σένα, ούτε όμως και για 'μένα. Γιατί έτσι μεγάλωσα, κι ας άργησα να καταλάβω τι αξίζω. Αυτά που αξίζεις, μπορούσα να στα δώσω, δεν τα αποδέχτηκες όμως, και δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι'αυτό. Ούτε να σε πείσω να τα δεχτείς, ούτε να τα δεις με το ζόρι, αφού δεν θες. Αξίζω περισσότερα. Και κάποια στιγμή πρέπει να το καταλάβεις κι εσύ αυτό. Μέχρι τότε, μπορεί να είμαι ακόμα εδώ για 'σένα, μπορεί και όχι. Δεν μπορώ να μένω στάσιμη όμως, σε καταστάσεις που δεν με καλύπτουν πια. Δεν το αντέχω, δεν το σηκώνει το μέσα μου, δεν αρκούμαι πλέον. Θέλω περισσότερα, γιατί ξέρω πως τ'αξίζω. Όπως τ'αξίζει ο καθένας μας, άλλωστε.

Απλώς ήρθε η ώρα και για 'μένα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. Για να δω τι μπορώ να ζήσω, να ανακαλύψω, τι αντέχω, τι αξίζω, που αρκούμαι, ποια είναι τα όριά μου, ποια τα ιδανικά μου.. Δεν μπορώ να ζω με μαθηματικά και προγραμματισμούς. Θέλω να ζω με όνειρα, με θεωρείες, και όχι με περιορισμούς..

0 σχόλια:

Post a Comment