Grown ups.

Τώρα που μεγάλωσα, χρειάζομαι μια καλή εισαγωγή για κάθε κείμενό μου..

Θυμάσαι παλιά που θέλαμε να μεγαλώσουμε, για να μπορούμε να κάνουμε αυτά που δεν μας άφηναν,
ή αυτά που ήταν παράνομα σε μικρή ηλικία;
Θυμάσαι πόσο ζηλεύαμε, πόσο βιαζόμασταν;
(άκου ποιος μιλάει, εγώ, που έβαζα παραπάνω χρόνια όταν συστηνόμουν..)
Θυμάσαι τις εποχές που τα λεφτά δεν τα μετρούσαν;
Τότε, που αγόραζες όλο τον κόσμο. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζες..

Πως περνάει έτσι ο καιρός, ή μάλλον καλύτερα, πως αλλάζει τόσο γρήγορα..

Και να που έφτασα στην καλύτερη ηλικία, σε λάθος όμως εποχή.
Τώρα, οι ασχολίες μου θα 'πρεπε να 'ναι τσιγάρο, φαϊ, ποτό, χορός.
Αυτά περίμενα. Να βγαίνω, να πηγαίνω εκδρομές, και να χαλαρώσω λίγο από το πίξιμο.
Αντ'αυτού, κάθομαι και τα ξύνω, χωρίς να 'χω λεφτά, χωρίς να μπορώ να κάνω τα όνειρά μου πράξη,
με τόσα δεν και πρέπει. 
Πάλι απ'την αρχή δηλαδή..
Και τώρα δεν δικαιολογείσαι. Δεν είσαι μικρός πια.
Έχεις ευθύνες. Έχεις υποχρεώσεις. Μαλάκα.

Είναι περιπτώσεις και περιπτώσεις. 
Άλλους τους ήθελε, και άλλους τους έχεσε που λένε..
Εμένα δεν μου πήγαν καλά τα πράγματα.
Βλέπεις, βιαζόμουν πιο πολύ από τους άλλους να μεγαλώσω..
Δεν εκτίμησα την ηλικία μου. 
(άλλοι βγάζουν χρόνια, εγώ έβαζα..)
Και τώρα θέλω να βάλω, κι άλλα χρόνια.
Μπας και σώσω κάτι. Μπας και μετά από όσα χρόνια βάλω,
θα βρίσκομαι σε μια καλύτερη κατάσταση.

Ευθύνες..

Αν οι ευθύνες είναι να ζηλεύεις τον άλλο που τα βγάζει πέρα, εγώ πάσο..
Στον εαυτό σου δεν έχεις ούτε ευθύνη, ούτε υποχρέωση. 
Θα επιζήσει.
Οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις είναι απέναντι στους άλλους.
"Απέναντι" είναι η πρόθεση τους.
Ο εαυτός σου θα επιβιώσει, ακόμα κι αν πεινάσει όπως ένα αδέσποτο σκυλί.

Αντί να χορεύουμε, και να χαιρόμαστε,
και να χαμογελάμε, και να ερωτοτροπούμε ελεύθερα,
σκεφτόμαστε το τι θα φάμε αύριο.
Να γιατί γεννηθήκαμε σε λάθος εποχή.
Γιατί το πάνω χέρι το πήραν τα λεφτά που δεν έχουμε.
Και οι φόβοι, και ο μόχθος, και η λύπη.

Ευκαιρίες..

Αμ οι ευκαιρίες; Φτάσαμε να τις περιμένουμε στο πατάκι του σπιτιού μας,
αντί να τις κυνηγάμε, και να παρακαλάμε γι'αυτές.
Οι ευκαιρίες πήραν πρόσωπο, και δεν είναι σίγουρα το πρόσωπο του φίλου μας,
ή του γονιού μας, ή του αγαπημένου μας.
Ζητούσες ευκαιρίες από μικρό παιδί, να αποδείξεις ότι μπορείς..
Και τώρα κατάντησες να περιμένεις να στην δώσουν.

Πως χάλασα έτσι;
Εγώ που έγραφα γι΄αγάπη κι έρωτες
και ροζ συννεφάκια,
εγώ που είχα το κεφάλι ψηλά και κανείς δεν μ'υποχρέωνε να το σκύψω
να γράφω έτσι;
Ντροπή μου..
Κατάντησα σαν όλους τους υστερικούς,
τους αναξιόπιστους κι όλους τους άλλους εκεί έξω.
4 τοίχοι δεν με κρύβουν πιά.

Και κάπου εδώ είναι που λέω "αχ, και να΄μουνα πάλι παιδί για λίγο..
να μπορώ να βγω να παίξω, να βραχώ και να λερωθώ,
να μην με νοιάζει τι θα φάω, και ποιος θα έρθει σπίτι μου,
να νιώσω λίγο ξέγνοιαστα, κι αξέχαστα.."

Καλή τύχη εαυτέ μου, στην ένταξη της κατηγορίας των Grown ups.
Αυτό δεν ήθελες; Πάρε να'χεις. 
Κι αν κλαφτείς, να κλαίγεσαι, γιατί γυρισμό δεν έχει..