Στόχοι.

Και εκεί που πάω να ηρεμήσω, έρχεται πάντα αυτό το άτομο να μου θυμίσει τον λόγο που κάθομαι και παλεύω αυτήν την χρονιά. Μια δύσκολη χρονιά, για όλους. Προφανώς δεν μας θέλει. Επειδή όμως εμείς θέλουμε να κάνουμε πράξη τα θέλω μας, υπομένουμε τις δοκιμασίες, τις δυσκολίες, τα εμπόδια, χωρίς να δίνουμε σημασία στα επιμέρους. Ε και; Ποιος χέστηκε;

Είναι δύσκολο να παλεύεις για τα θέλω σου. Πολλοί τα παρατάνε, και συμβιβάζονται. Δεν θέλω να είμαι αυτή που θα τα παρατήσει στην πρώτη δυσκολία. Πόσο μάλλον να γίνω αντικείμενο εκμετάλλευσης, να με μεταχειρίζονται σε άθλιες συνθήκες και να λέω και ευχαριστώ. Δεν το θέλω.. Θέλω να είμαι από αυτούς που κάνουν κάτι σπουδαίο στην ζωή τους. Να με θαυμάζουν, έστω και αυτοί που με αγαπούν και είναι δίπλα μου, αν όχι για τα κατορθώματα μου, για την υπομονή που δείχνω σε μια τέτοια κατάσταση, και στο ότι κατάφερα να κάνω πράξη αυτά που έχω μέσα μου. Ένα στήριγμα χρειάζομαι. Δον έμεινε ακόμα πολύς καιρός, και από τον χρόνο κρίνεται το μέλλον μου. Που φτάσαμε..

Είναι τόσο τραγικό. Να πρέπει να χάνεσαι σε πάκους φωτοτυπιών και βιβλίων για να αποδείξεις σε κάποιον ότι αξίζεις. Και μετά, τι; Μετά θα σε ανταμείψουν όπως σου αξίζει;

Εγώ να ζήσω θέλω την ζωή. Να την ζήσω έτσι όπως το φαντάζομαι από όταν με θυμάμαι. Να χαρώ τον ήλιο, την φύση, την αγάπη, τον έρωτα. Την ζωή. Έτσι θέλω να με ξεπληρώσουν. Ούτε λεφτά, ούτε κύρος, ούτε επαίνους. Άχρηστα χαρτιά είναι. Εγώ θέλω αξίες, πράγματα απλά που άλλοι πολέμησαν γι'αυτά. Όπως η ελευθερία. Η ελευθερία του να είσαι αυτός που είσαι, να μην φοβάσαι να ζήσεις, να υπάρξεις, να εκφραστείς.

Θέλω να κοιμάμαι και να ξυπνώ αγκαλιά με τον άνθρωπο μου. Και αν τα βιβλία και οι νόμοι και οι κανόνες μου το προσφέρουν αυτό στο κοντινό μέλλον, νομίζω αξίζει να κάνω υπομονή και να ανέχομαι τα θέλω άλλων, ως πρέπει δικά μου. Λίγοι μήνες έμειναν, και μετά ελεύθερη να αρχίζω να κάνω πράξη τα λόγια μου, τα θέλω μου. Λίγος καιρός ακόμα..

Ίσως τότε η ζωή να βρει το πραγματικό της νόημα και για μένα.