Πάρτε το χαμπάρι πια. Ζούμε σε μια γαμημένη κοινωνία,
που όλοι κοιτάνε το συμφέρον τους, το χρήμα, και
την πλάκα τους.
Ο κόσμος δεν έχει πια με τι να ασχοληθεί,
και χώνει την μύτη του εκεί που δεν τον παίρνει.
Γιατί;
ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ.
Και σιγά μην κάτσει να σε ρωτήσει κιόλας.
Κάτσε ρε φίλε. Το δικαίωμα, ποιος πούστης στο 'δωσε;
Άλλα θα μου πεις, τι με νοιάζει κιόλας, ε;
Χμμ, ναι.. τώρα κατάλαβα.
Άλλος ένας μαλάκας είσαι και εσύ και η ράτσα σου.
Ψάχνεις από κάπου να πιαστείς, από κάποιον δικό σου
ψάχνεις, ψάχνεις
κανέις, πουθενά. Όλοι έχουν φύγει, όλοι ψάχνουν
αυτό που δεν μπορείς εσύ να τους δώσεις. Ε και;
Θα σου 'λεγα να κάνεις και εσύ το ίδιο, αλλά βλέπεις, μετά γίνεσαι
ένα μ'αυτούς.
Και δεν το θέλω. Όχι επειδή θέλω να σε προστατέψω,
ή επειδή με νοιάζει.
Για 'σένα το κάνω. Για να ξυπνήσεις.
Να δεις πως ο κόσμος είναι ηλίθιος.
Θα ασχοληθεί με αυτό που θα σε κάψει. Γιατί; Γιατί έχει συμφέρον.
Εσένα Σ'ΕΧΕΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟ.
Παίρνουν δικαιώματα μόνοι τους πλέον,
δικαιώματα που κάποτε παλεύαμε γι'αυτά.
Ναι ναι, αυτό που ακούς.
Όλοι τάχα δήθεν ενδιαφέρονται,
και μετά; ...
... Μετά, σιωπή ..
Μετά, ή έρχεται ο ρόλος του μαλάκα,
ή αυτουνού που υπερασπίζεται τον εαυτό του.
Εσύ, τι είσαι;..
Εμπιστοσύνη;
Ποια εμπιστοσύνη;
Αυτή η όμορφη, που την αποκτάς δύσκολα;
Που την ψάχνεις, αλλά
από τον φόβο της, κρύφτηκε;
Ναι ναι, αυτή.
Αυτή πάει, χάθηκε.
Δεν υπάρχει πιά.
Σε φοβάται.
Μας φοβάται..
Δεν υπάρχει πια, έφυγε.
Και έρχεται και εμένα η σειρά μου.
Μπράβο κόσμε, άλλη μια φορά,
τα κατάφερες.
0 σχόλια:
Post a Comment